شاید آن زمانی که دانشآموزان انگلیسی برای اولین بار در سال ۱۸۰۰ پا به توپ شدند، فکرش را هم نمیکردند که این ورزش به سرعت همهگیر شود و مقبول چندین میلیارد انسان قرار گیرد. ورزشی که در آن سالها برای دانشآموزان انگلیسی تنها یک سرگرمی بود، امروزه فراتر از یک سرگرمی است. ورزشی که اگر چه کانون توجه آن روی ۲۲ بازیکن است؛ اما واقعیت امر بیرون این مستطیل سبز رقم میخورد؛ درست در جایی که سرمربی تیم آموختههایش را به شاگردانش منتقل میکند و تماشاگرانی که به بازیکنان تیم محبوبشان قوت قلب میدهند.
یکی از مهمترین، جذابترین و در عین حال نفسگیرترین رقابتهای ورزشی محبوب فوتبال، مسابقات جام جهانی است. مسابقاتی که هر ۴ سال یکبار برگزار میشود و از تمام کشورهای جهان تنها ۳۲ تیم برگزیده میتوانند در آن شرکت کنند. مسابقاتی که از سال ۱۹۳۰ کار خود را آغاز کردند و طی این سالها از پستی و بلندیهای بسیاری عبور کردهاند.
امسال بیستویکمین دوره از مسابقات جام جهانی در کشور روسیه برگزار میشود و تیم ایران نیز در این دوره حضور دارد. در همین راستا سینماداران کشور علاقهمندند بازیهای تیم ملی ایران را در سالنهای سینمای خود به نمایش درآورند و تماشای این مسابقات را جذابتر کنند؛ علاقهمندی که در جام جهانی ۲۰۱۴ نیز مطرح شد؛ اما با مخالفت برخی از نهادهای حاکمیتی روبرو شد و دست آخر هم به صورت بسیار محدود در چند سینما به نمایش درآمد. نمایشهای محدودی که توسط موسسه تصویر شهر صورت گرفت. موسسه تصویر شهر با راهاندازی باشگاهی کوچک در بازه زمانی جام جهانی ۲۰۱۴ اقدام به نامنویسی علاقهمندان تماشای فوتبال در سالنهای سینما کرد و این طرح با استقبال چشمگیری روبهرو شد.
اما همین موضوع هم مخالفان خود را داشت و یکی از مخالفان سرسخت این طرح نیروی انتظامی بود. نیروی انتظامی در آن سال با طرح نمایش فوتبال در سینما مخالف بود و برای این مخالفت هم دلیل قانعکنندهای ارائه داد. این نهاد دلیل مخالفت خود با این طرح را حضور خانوادهها و مختلط بودن سالنهای سینما عنوان کرده بود. از طرفی دیگر سینماداران این طرح را به نفع نیروی انتظامی میدانستند؛ چرا که این حضور جمعی باعث میشد تا هیجانات در سالنهای نمایش فوتبال به پایان برسد و دیگر کسی برای خوشحالی وارد خیابانها نشود.
شاید بد نباشد که نگاهی به سال ۱۳۹۱ بیندازیم؛ سالی که پردیس سینمایی ملت با کسب مجوزهای لازم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اقدام به نمایش بازیهای «یورو ۲۰۱۲» کرد. نمایشی که با استقبال خوبی روبهرو شد و همین امر موجب شد تا سالن دیگری از این پردیس برای نمایش این سری رقابتها اختصاص پیدا کند. اما بلافاصله بعد از چند روز نمایش، درست در زمانی که مخاطبان به تماشای فوتبال نشسته بودند، به یکباره توسط ماموران نیروی انتظامی بیرون رانده شدند و هر دو سالن نمایش دهنده فوتبال در پردیس سینمایی ملت پلمب شد.
حال بیش از ۴ سال از آن اتفاقات میگذرد و جام جهانی ۲۰۱۸ در انتظار برگزاری است؛ انتظاری که بار دیگر خواسته و آرای عمومی را به سمت نمایش بازیهای تیم ملی کشور در سالنهای سینما برده است؛ خواستهای که در همین ابتدا برخی درصدد مخالفت با آن برآمدهاند و انتظار مطرح شدن جدی این طرح را میکشند تا با تمام توان خود با آن مخالفت کنند.
چندی پیش رئیس کانون پخشکنندگان سینمای ایران با اشاره به موضوع نمایش فوتبالهای حساس به خصوص بازیهای تیم ملی در سالنهای سینما گفت که برای تحقق این امر، درخواستی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داده است.
از طرفی دیگر غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش در گفتوگویی که داشت، بیان کرده است که «تاکنون هیچ سینمایی درخواست نمایش بازیهای جام جهانی را به این شورا تقدیم نکرده است. »
محمد قاصداشرفی رئیس انجمن سینماداران ایران نیز خاطرنشان کرد: «طرح نمایش فوتبال در جام جهانی ۲۰۱۴ آزمایشی بود و به هیچ عنوان در آن سال به صورت جدی قصد نمایش فوتبال در سالنهای سینمایی را نداشتیم؛ اما با این حال استقبال مخاطبان از اندک سالن نمایشدهنده بازیهای جام جهانی بسیار بود؛ ولی آمار دقیق و متقنی از تماشاگران یا سینماهای نمایش دهند وجود ندارد. »
وی ادامه داد: «درباره نمایش بازیهای جام جهانی ۲۰۱۸ در سینماهای کشور هنوز هیچ تصمیمی نداریم و هیچ جلسهای درباره این موضوع تشکیل ندادهایم. »
دست آخر درباره این موضوع چند سؤال به ذهن متبادر میشود. نخست اینکه آیا نهادهای حکومتی با نمایش بازیهای فوتبال در سالنهای سینما موافقت میکنند؟
دوم؛ مخاطبان سینمای ایران در سال ۹۷ با وجود تلویزیونهای بزرگ، تبلتها و اپلیکیشنهایی که به راحتی میتوان با آنها بازیهای فوتبال را تماشا کرد، چه میزان از این طرح استقبال میکنند؟
سوم؛ آیا امکان تماشای فوتبال در سالنهای سینما برای بانوان نیز به وجود خواهد آمد؟ اگر این امکان فراهم آید، بار دیگر ماجرای پلمب دو سالن پردیس سینمایی ملت تکرار نمیشود؟
ارسال نظر